مگر صدای گریه ام  را نمی شنوید

آی آدما

مگر اشکهایم را نمی بینید

مگر نمی بینید به زمین چنگ می زنم و زار می زنم

مگر نمی فهمید دردم را

مگر نمی دانید درمانش

پس چرا

باز هم قفس ام را تیره کشیدید

و اینبار چرا حکم مرا ،سنگ بریدید

و چرا قلب من از سینه ی من پنهان است

و چرا احساس مرا بازیچه گرفتید

مگر عشق، این واژه ی زیبا ،سنگ کف پای دگران است؟

آی آدما

دریغا

که دلتان ،سرشار ،زسنگ و دمتان ،لبریز،ز رنگ است

بیداد من از این همه جورو جفا بود

ولی، کاش ،کسی

فریاد رس ناله من بود

و ای کاش ،کسی

مرهم این زخم دلم بود

و ای کاش کسی....